Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli ile bireyin bilişsel, sosyal, duygusal, fiziksel ve ahlaki gelişiminin bütüncül bir anlayışla sağlanması amaçlanmıştır. Bu bağlamda; bilgi ve becerinin sentezlendiği soyut zihinsel süreçlerin somutlaştırıldığı, millî, manevi ve evrensel değerlerin öğretim programlarına nüfuz ettirilerek öğrenciye kazandırıldığı, öğrencinin aktif ve çevresiyle etkileşim halinde olduğu, nesnel ve açık ölçme ve değerlendirmeye imkân veren öğretim programları hazırlanmıştır.

   Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli’nin nihai hedefi ise yetkin ve erdemli insanlar yetiştirmektir. Yetkinlik ve erdemin merkezde olduğu Maarif Modeli öğrenci profilinde, öğrencilerin bilgi, beceri, eğilim ve değerleri göz önünde bulundurulmaktadır.

 

Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli’nin ortaya çıkışına zemin hazırlayan unsurlar şunlardır:

 

Bilgiye erişim yollarının arttığı günümüzde bilgiyi etkin bir şekilde kullanma ve beceriye dönüştürme ihtiyacının ön plana çıkması,

Bilim, teknoloji, ekonomi, sanat ve kültür alanlarındaki değişimler ile program geliştirmenin çağın gerekliliklerine uygun olması gerektiği anlayışı,

Sosyal-duygusal öğrenme becerilerinin öğretim programlarının yapısına somut olarak nüfuz ettirilmesine ihtiyaç duyulması,

Ahlaklı, yetkin, erdemli; milleti ve insanlık için iyi, doğru, faydalı ve güzel olanı yapmayı ideal edinmiş öğrenciler yetiştirmek amacıyla millî ve manevi değerlerin öğretim programlarında somut, anlaşılır ve görünür kılınması,

Sistem okuryazarlığıyla öğrenme sürecinde sistem düşünme becerisinin geliştirilmesi ve okuryazarlık becerilerinin temel hedeflerine bütüncül olarak ulaşılması,

Karmaşık ve kapsamlı bilgi kümelerinin diğer dersler ile yatayda ve kendi içinde dikeyde tutarlığının sağlanarak geçerli, güvenilir ve rafine bir içerik oluşturulması,

Disiplinler arası ilişkilerin kurulması ve öğretim programlarını disiplin odaklı bilgi aktarımının ötesine geçirerek öğrencilere bütüncül bir bakış açısı kazandırılması, kalıcı öğrenmelerin gerçekleşmesinin desteklenmesi,

Öğrencinin aktif ve çevresiyle etkileşim içinde olduğu, öğrenme sorumluluğunu aldığı öğrenme sürecinde; yaşantısal öğrenme, bağlamsal öğrenme, sorgulamaya dayalı öğrenme, iş birlikli öğrenme, proje temelli öğrenme yaklaşımlarının öğretme-öğrenme yaşantılarında odağa alınması,

Öğrenen farklılıklarının normal dağılım içerisinde kaybolmasının, yarıştırıcı ve ayrıştırıcı anlayışlardan uzak “farklılaştırma” etkinlikleriyle önlenmesi ve böylelikle öğrenme sürecinde sosyal adaletin sağlanması,

Öğrenme kanıtları ile süreç ve durum temelli yaklaşımlar, geliştirici ölçme ve değerlendirme yaklaşımları ön plana alınarak öğrencilerin öğrenme hedeflerine ulaşma düzeylerinin nesnel ve açık olarak belirlenmesi,

Öğrencilerin ilgi, ihtiyaç ve beklentilerine yönelik olarak bağlamsal ve çevresel özelliklerin dikkate alındığı okul temelli planlamaya olanak sağlaması ve öğretmen özerkliğinin güçlendirilmesi,

Öğretmen yansıtmaları aracılığıyla öğretmenlerin, hem kendilerinin hem de öğretim programlarının güçlü ve iyileştirilmesi gereken yönlerini değerlendirmelerinin sağlanması.